WWwwwat heb jij de radio hard aan staan zei Dorien .
Oh ja die zal ik eerst zachter zetten, en ze liep naar de kamer. Stoppppppp !!!!!riep Dorien Ohhhh kijk eens op de grond....Jacobien keek naar de vloer en schrok zich wezenloos. Allemaal witte voetstappen......Ze had geen tijd meer ze weg te vegen. Buiten hoorde ze al een auto stoppen. Snel deden de meisjes hun schoenen uit en liepen naar de woonkamer. Ze wilden vanuit het kamerraam de reactie zien van de ouders van Jacobien. Maar de meisjes bleven van schrik stokstijf staan. O Jeetje Jacobien, zei Dorien je hebt het raam wit geschilderd. Nu kunnen we niet meer naar buiten kijken.
Kom snel naar boven, zei Jacobien, die nu inde gaten kreeg dat ze niet slim bezig was geweest. Toen ze boven uit het raam keken zagen ze de moeder van Jacobien met de handen in het haar staan kijken.
En de mond van Jacobien haar vader stond wijd open. Ze blijven maar staan, zei Jacobien. Zouden ze het zo mooi vinden? Nou, zei Dorien, ik weet het niet. Misschien moet je de deur voor hun open maken. Maar Jacobien haar vader liep al verder. Zijn mond had hij weer dicht gedaan. En haar moeder zag nog wel witjes. Maar haar handen waren weer uit het haar. Toen hoorden ze Jacobien haar vader roepen, Jacobien !!!! beneden komen. Dit klinkt niet goed, zei Jacobien en ging naar beneden gevolgd door Dorien. Ik denk dat jij heel wat hebt uit te leggen, zei de vader van Jacobien. Vinden jullie het dan niet mooi ..?? Ik heb echt mijn best gedaan, zei Jacobien. Ik wilde jullie een handje helpen …jullie hebben het al zo druk. Nou, je hebt ons van de wal in de sloot geholpen dame, zei de vader van Jacobien. Kijk eens wat je hebt gedaan, we kunnen niet eens naar buiten kijken. En ik moet nu de hele buitenboel overschilderen. De moeder van Jacobien had nog niets gezegd. Maar langzaam kwam er weer wat kleur op haar gezicht. En zelfs een kleine glimlach. Jacobien zag het en zei …Mama. jij vind het wel mooi hè? Nou nee lieverd, ik vind het niet mooi. Maar dankzij jou …krijg ik nu wel mijn zin. 
Papa had geen zin om het huis buiten te verven. En nu moet hij wel....hihi. De volgende dag gingen de ouders van Jacobien weer naar de stad. Nu om verf te kopen voor de buitenkant. Jacobien vond het wel jammer ze vond de kleurtjes die ze het huis had gegeven best wel leuk. Ze snapte haar ouders niet.... Ze zei tegen Dorien, als ik later groot ben en zelf een huis heb, dan verf ik mijn huis zoals ik nu het huis van mijn ouders heb geschilderd.

Einde

www.freakkids.nl