Er was eens een meisje een meisje alleen,
Iemand om mee te spelen had ze er geen.
Ze was niet nieuw maar ze zat al jaren op school,
Toch had ze niemand gevonden nooit eens lol.
Op een dag zag ze een groep jongens op het plein rondlopen,
 Iemand kiezen om te pesten, niet haar! zou ze hopen.
 Maar nee de jongens liepen op haar af,
Ze kreeg een soort niet verdiende straf.
Waarom nou haar? WAAROM? Ze hoopte
dat dit niet gebeurde, maar dat ze speelde en zong.
Thuis was ze het zat,
zat en nog eens zat,
Waarom het vervelende gevoel haar alleen had.
Ze zou in het park springen in de rivier,
Nooit meer last van dat nooit plezier.
Alleen een ding zou ze pas erg vinden,
Nooit afstuderen, nooit trouwen,
nooit een warme deken om haar kindje
binden. Laat dat maar zitten dacht ze, ik haat dit gevoel, Als jij dit zou
hebben weet jij wat ik bedoel.
Toen was de tijd, haar hart bonkte in haar
keel,
Daar, daar liep haar moeder die gaf toch een gil.
Rennend naar het
water, achter haar kind,
En denk maar niet, dat ze school ooit nog stom
vind...

 

www.freakkids.nl