De Freakkids

::: Circus :::

Toen besloot de meneer om de jongens toch maar tevoorschijn te laten komen. De meisjes hoorden hun naam roepen, ze stonden stil en draaiden zicht tegelijk om. Met open mond van verbazing keken ze naar RenR. De jongens lagen in een deuk van het lachen. En de meneer probeerde zijn lachen in te houden. Dit is toch onmogelijk, zei Jacobien. Nou, en toch is het gebeurd,, zei Dorien kribbig, dus niet onmogelijk. Maar hoe kan dat nu, zei Jacobien. Nou, dat kan me niet schelen, zei Dorien en liep naar de jongens toe. Eigenlijk moest ze ook wel lachen toen ze de jongens zag staan naast de man, maar wou dat niet laten merken. Ze zei tegen hun; Nou leuk hoor, had ik bijna de politie gehaald. Waar waren jullie nou? Wij waren ongerust, zei ze tegen de jongens en tegen de man: we dachten dat u onze vrienden had opgesloten. Toen kon de man zijn lachen ook niet meer inhouden en hij lachte zo hard dat de meisjes dachten dat de tent in zou storten.

Deze man, zei Rien toen, is een illusionist. Wat is dat nu weer, zei Jacobien. Dat is iemand, zei Rick, die laat je dingen zien die niet echt zijn maar het lijkt wel echt. Dus je gelooft dat je het echt ziet. Wij waren wel in die kast alleen jullie zagen ons niet. Ohhhh, zeiden de meisje tegelijk, dat is gaaf !!!!!!!!
Maar hoe doet u dat dan, vroeg Jacobien. .Ja. dat mag ik niet zeggen. zei de man. Maar als jullie vanavond ook komen nodig ik jullie alle 4 uit om hier te komen. Dan doe ik mijn voorstelling met jullie als gasten.
Zo hoop ik dat jullie mij zullen vergeven omdat ik jullie heb laten schrikken. Oké vergeven, zeiden Jacobien en Dorien. Maar nu moeten we snel terug naar het feest, gaan jullie mee? vroeg Dorien.

Samen liepen ze terug naar het dorpsplein. Was het maar alvast avond, zei Jacobien.
Ja, zei Dorien, ik heb nu eigenlijk helemaal geen zin meer om spelletjes te spelen.
Wij moeten zo voetballen, zei Rick. Rien keek op zijn horloge. Kom Rick, rennen, de wedstrijd is over 10 minuten. En weg waren de jongens. De meisjes liepen rustig verder.
Jacobien zei, we hoeven geen spelletjes te doen, we kunnen ook bij het voetballen gaan kijken.
Er was een wedstrijd georganiseerd voor het feest maar omdat niet iedereen van voetbal houdt kon je ook gewoon op het dorpsplein blijven. Toen ze op het dorpsplein aankwamen
zag Dorien dat Natia met Picolina in de tent zat. Picolina huilde.
Kom zei Dorien we gaan even naar Natia en Picolina. Waarom huilt ze, vroeg Jacobien. Ze is moe en kan zo niet slapen het is te druk. Boyter is aan het voetballen en heeft de sleutels meegenomen. Ik ging anders wel met haar wandelen maar ik ben gisteren gevallen en kan nu niet zo goed lopen.
Zullen wij dan even met haar gaan wandelen, zei Jacobien. Nou als jullie dat willen?
Ja hoor, zei Dorien dat willen wij wel, we hebben toch geen zin in spelletjes.
Waarom hebben jullie geen zin in spelletjes? dat is toch leuk, zei Tania. Hihi, nou er zijn veel leukere dingen, zei Jacobien. Oh Ja, wat dan vroeg Tania. Dat zeggen wij dus niet, zei Dorien
dat is een verrassing.
Maar kom we gaan wandelen, en pakte de wandelwagen. Waar gaan we naar toe wandelen, vroeg Jacobien. We kunnen niet naar het park. Daar is het nu ook druk. Zullen we nog even bij het circus gaan kijken? Ja dat is goed, dat gaan we doen.

Toen ze weer bij het circus waren liepen ze gelijk door naar de tent. Ze zagen net wat mensen naar de achterkant van de tent gaan. Zullen we even gaan zitten, zei Jacobien,ik ben best ook wel moe van al dat geloop. En Picolina slaapt al bijna. Maar toen ze dit zei begon Picolina heel hard te huilen. Ik loop wel even nog een beetje met haar dan is ze wel stil, zei Dorien. Dan kun jij even uitrusten. Is goed, zei Jabobien. Ik ga even op die schommel zitten daar. In het midden van de piste hing een grote schommel waar net die mensen mee hadden geoefend voor hun act trapeze acrobaten. Dat zijn mensen die gevaarlijke dingen doen heel hoog in de lucht. Dorien zei, ja, en ging met Picolina verder wandelen. Toen Picolina echt sliep liep ze terug naar de tent en hoorde een vreemd geluid, mensen praten, en heel veel gegrom en keek wat dat allemaal was. Ze werd wit van schrik. De schommel waar Jacobien op zat was omhoog getrokken met Jacobien,en hing nu in de top van de piste. Grote mannen hadden een kooi neergezet en daar liepen nu grote tijgers in precies onder de schommel......... Dorien stond stokstijf en begon heel hard te schreeuwen. De mensen van het circus keken om. Een man kwam op haar toe lopen en vroeg, wat is er? Iedereen die in de tent was keek omhoog
Jacobien zelf keek naar beneden en zat doodstil Ze durfde zich niet te bewegen.
Iemand riep naar haar, blijf rustig dan gebeurt er niets. Maar Jacobien durfde geen antwoord te geven en knikte alleen maar. Ze was bang dat de tijgers haar anders zouden zien.